DRACULA 3: THE PATH OF THE DRAGON


ΚΟΣΚΙΝΑ ΓΕΩΡΓΙΑ
5ο ΕΤΟΣ
Α.Μ.:789
ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ 435
DRAKULA 3: THE PATH OF THE DRAGON
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Δράκουλας! Μπορεί ο χαρακτήρας να μην χρειάζεται συστάσεις, το παιχνίδι όμως είναι περίπλοκο και ονομάζεται Δράκουλας 3: Το Μονοπάτι Του Δράκου.
Ξεκινάει στους βομβαρδισμένους δρόμους του Vladoviste (μικρό χωριό της Τρανσυλβανίας) με σκοπό να θάψει τον παίκτη βαθιά στον μύθο του Δράκουλα.
Ενώ ο λογοτεχνικός χαρακτήρας έχει ηλικία δύο αιώνων, υπάρχει κάτι για τον Δράκουλα, που η ιστορία έχει επιτρέψει να εξαπλωθεί σε όλη την Δυτική κουλτούρα, ότι ήταν πολύ μεγαλύτερος. Ο Κόμης Δράκουλας είναι μια απαρίθμηση από διχοτομίες ανάλογες με την δική μας ανθρώπινη φύση.
Αρχικά είναι ρομαντικός και ευγενής μέσω του τίτλου του, αλλά περιστασιακά μέσω των κινήτρων του γίνεται άθλιος και κακός.
Το πλάσμα που εκπροσωπεί τα βαμπίρ, προσφέρει μια συμβιβαστική λύση ανάμεσα στον εφιάλτη και την επιθυμία: αθάνατοι και όμως καταραμένοι, ισχυροί πέρα από τα όνειρα των ανθρώπων αλλά και αδύναμοι μπροστά σε αβλαβή καθημερινά πράγματα όπως το φως του ήλιου και το σκόρδο.
Για τον ρομαντισμό και την εμμονή του Δράκουλα με το μακάβριο, θα μπορούσαμε να βρούμε πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά στις εκ νέου αποτυπώσεις της ιστορίας του, σε βιβλία, ταινίες, τηλεόραση και φυσικά στα παιχνίδια.
Μετά τον θάνατο της Martha Calugarul ο παίκτης, ο Πάτερ Arno Moriani έχει σταλεί από το Βατικανό για την έρευνα της ζωής της Martha και για να την αποκάλυψη των πραγματικών περιστατικών της θαυματουργής γιατρού από την Τρανσυλβανία, καθώς επίσης πρέπει να αποφασίσει αν είναι άξια για αγιοποίηση. Η φροντίδα της στους τραυματίες του Παγκόσμιου Πολέμου φαίνεται να κάνει βιώσιμη την υποψηφιότητα της για αγιοσύνη, καθώς η μοίρα της όπως και τα υπόλοιπα βρίσκονται στα χέρια του παίκτη.
Ωστόσο φτάνοντας στα ερείπια του Vladoviste, θα συμβεί και μια πιο σκοτεινή αφήγηση για το τι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια των καλών έργων της. Υπάρχει ένα κακό στην δουλειά της. Ένα κακό που η Martha είχε ανακαλύψει και προσπάθησε να του δώσει τέλος παλεύοντας με τον ίδιο της τον εαυτό, αλλά τελικά πέθανε στα πλαίσια της προσπάθειάς της.
Δεδομένου ότι το σκοτάδι διαρρέει κίνδυνους για όλους τους γύρω σας, πρέπει ο παίκτης να δει τον εαυτό του υποχρεωμένο να φτάσει στο τέλος, για να μπορέσει να ανακαλύψει εκ νέου αυτό το ισχυρό κακό και να τελειώσει το έργο που η Martha άρχισε. Αυτό το έργο δεν θα είναι εύκολο, ούτε τόσο απλό όσο και τα επίμονα καθήκοντα που ορίζει ο συγγραφέας Bram Stoker.
Ο παίκτης δεν ψάχνει για ένα βαμπίρ, αλλά πρέπει να νιώσει ο ίδιος βαμπίρ, καθώς πρέπει να διασχίσει το μονοπάτι του δράκου.
Το κλειδί για την απόλαυση του παιχνιδιού είναι η κατανόηση για το τι ακριβώς είναι ο παίκτης. Θα απογοητευθείτε αν σκέφτεστε πως είναι ένα ακόμα τρομακτικό παιχνίδι περιπέτειας, με βάση τα πάζλ.
Η βασική δομή του παιχνιδιού είναι αρκετά συμβατική, όμως εμπίπτει στην πρώτη κατηγορία περιπέτειας με αρκετά όμορφα πρόσωπα. Στις περισσότερες ρυθμίσεις έχει χορηγηθεί σχεδόν πλήρης κίνηση, αν και υπάρχουν μερικές περιπτώσεις όπου δεν είναι αρκετά κομψές με αποτέλεσμα ο παίκτης να κινείται από σκηνή σε σκηνή, μαζί με προκαθορισμένες διαδρομές.
Μια ακόμα σύμβαση πως εκσυγχρονίζει το παιχνίδι με την εμπειρία αλλά περιορίζει κάπως την ελευθερία της εξερεύνησης του παίκτη. Είναι δύσκολο να αντλήσετε πληροφορίες από το περιβάλλον γιατί μπορείτε να κάνετε μόνο αυτό που θέλει το παιχνίδι να κάνετε.
Το Dracula 3 είναι ένα βαρύ παιχνίδι κειμένων, καθώς και οι γρίφοι του περιλαμβάνουν πολλά βήματα, τα στοιχεία και την έρευνα, αναγκάζοντας τον παίκτη να δώσει μεγάλη προσοχή σε κάθε συζήτηση που θα έχει. Οι ενδείξεις που παρέχονται δεν είναι απλώς συμπληρωματικές αλλά ζωτικής σημασίας για τον τρόπο που ξετυλίγεται η ιστορία.
Υπάρχουν πλήρεις και χωρίς περικοπές, οι εκδόσεις της Αγίας Γραφής και του βιβλίου Dracula του Bram Stoker. To παιχνίδι εξελίσσεται με σταθερή μελέτη και διάθεση για λεπτότητα. Δεν είναι τρομακτικό αλλά έχει ευχάριστα απόκοσμη ατμόσφαιρα και χρειάζεται χρόνο για να εξελιχθεί μεθοδικά, σταθερά, σκόπιμα και κραυγαλέα.

Ακόμα και με την μεγάλη έμφαση στα κείμενα, το παιχνίδι σε μαγνητίζει και με το οπτικοακουστικό του μέρος. Οι ρυθμίσεις έχουν αποδοθεί άρτια και είναι οργανωμένες να σου προκαλούν αγωνία και έκπληξη. Το Vladoviste όπου ο παίκτης θα ξοδέψει τον περισσότερο χρόνο του, είναι αναμφισβήτητα καλοφτιαγμένο γεμάτο κτήρια κατεστραμμένα από τον πόλεμο, έτσι ώστε να σου δίνουν ένα ανατριχιαστικό φόντο.
Τα αξιοθέατα, οι ήχοι και η ένταση δημιουργούν όλα μαζί ένα πανέξυπνο παιχνίδι, που η ψυχολογία του δεν διαφέρει και πολύ από το βιβλίο στο οποίο έχει βασιστεί. Η επιθυμία να ακολουθήσεις το μονοπάτι του Δράκουλα, χτίζεται σιγά σιγά καθώς ενώνεις όλα τα στοιχεία, κάνεις αναδρομές σε όλα τις πληροφορίες και συμβουλεύεσαι συχνά πρόσωπα με τα οποία έρχεσαι σε επαφή.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα παιχνίδι στο οποίο η ένταση κορυφώνεται σταδιακά καθώς όσο συνεχίζεις τόσο πιο πολύ σε απορροφάει.









Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ

ΠΡΟ- ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα στη Ρουμανία, υπήρχαν δύο τύποι κατασκευών που αναπτύχτηκαν παράλληλα και διαφορετικά με βάση τα υλικά και τις τεχνικές τους.
Η πρώτη είναι η λαϊκή αρχιτεκτονική, της οποίας οι πιο θεαματικές επιτυχίες της ήταν οι ξύλινες εκκλησίες.
Η δεύτερη αποτελείται κυρίως από μοναστήρια, πριγκιπικά παλάτια και αρχοντικά. Δυστυχώς τα πιο πολλά από τα παλαιά κτήρια έχουν καταστραφεί από τον χρόνο, τους πολέμους, τους σεισμούς και τις πυρκαγιές.
Στην Μεσαιωνική αρχιτεκτονική, οι επιρροές τον δυτικών τάσεων αποδίδονται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, σε όλα τα εδάφη που κατοικούνται από Ρουμάνους. Τέτοιες επιρροές είναι ισχυρότερες στην Τρανσυλβανία.
Υπάρχουν σημαντικά μνημεία με το Gothic στυλ της Τρανσυλβανίας που διασώζονται μέχρι σήμερα, παρ’ όλες τις αλλαγές, όπως η Μαύρη Εκκλησία στο Brasov του 14ου-15ου αιώνα.
Η Τρανσυλβανία έχει αναπτύξει επίσης οχυρωμένες πόλεις εκτενώς κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα. Η αστική ανάπτυξη έχει σεβαστές αρχές ως προς τις λειτουργίες της. Δηλαδή το σύνηθες πρότυπο είναι στην αγορά να βρίσκεται κεντρικά μια εκκλησία και τα στενά δρομάκια της να συνδέονται εδώ και εκεί με αψίδες.
Τον 17ο αιώνα, το ζενίθ του προ- σύγχρονου πολιτισμού, οδήγησε σε μια πιο σημαντική εξέλιξη των κατασκευών (κομψά αρχοντικά ή πολυτελή πριγκιπικά παλάτια στη Μολδαβία και τη Βλαχία και αρχοντικά κάστρα στην Τρανσυλβανία).
Τον 18ο αιώνα στην Τρανσυλβανία κυριαρχεί το μπαρόκ τόσο θρησκευτικά όσο και αρχιτεκτονικά.


ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Στο 1ο μισό του 19ου αιώνα, η αστική ζωή μεγάλωσε σημαντικά και υπήρξε μια δυτικού τύπου πολιτική του εκσυγχρονισμού της, λόγω της οποίας η αρχιτεκτονική της ρουμανικής γης έγινες ένας συνδυασμός ρομαντισμού και νεοκλασικών στοιχείων. Στο 2ο μισό, μια εθνική τάση έχει αναπτυχθεί. Χρησιμοποιούν σε μεγάλο βαθμό τα στοιχεία και τις μορφές της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα οι ρουμανικές πόλεις και κωμοπόλεις είχαν ακόμα μια αντίθετη άποψη, παρουσιάζοντας μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο κέντρο της πόλης όπου υπάρχουν πολυτελή κτήρια, τα προάστια που είναι σχεδόν αγροτικά και τα χωριά να παραμένουν αρχιτεκτονικά αμετάβλητα.


GOTHIC ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Η Gothic αρχιτεκτονική είναι ένα ύφος που άκμασε κατά τη Μέση και Ύστερη Μεσαιωνική περίοδο. Εξελίχθηκε από την Ρουμανική αρχιτεκτονική και την διαδέχτηκε η Αναγεννησιακή αρχιτεκτονική.
Κατάγεται από την Γαλλία, εμφανίζεται τον 12ο αιώνα μέχρι τον 16ο . Είναι γνωστή, κατά την διάρκεια της, ως « το γαλλικό στυλ». Ο όρος Γοτθική Αρχιτεκτονική εμφανίζεται κατά την διάρκεια του τελευταίου μέρους της Αναγέννησης. Χαρακτηριστικά που περιλαμβάνονται σε αυτήν είναι: το οξυκόρυφο τόξο και οι στέγες με τρούλο.
Η αρχιτεκτονική αυτή πιο δυναμικά στις μεγάλες εκκλησίες, στους καθεδρικούς ναούς και σε μια σειρά από δημόσια κτήρια με σκοπό τα χαρακτηριστικά του δανεισμού τους να απευθύνουν έκκληση προς τα συναισθήματα. ένας μεγάλος αριθμός εκκλησιαστικών κτηρίων παραμένουν από αυτήν την περίοδο, από τα οποία ακόμα και το μικρότερο, είναι συχνά δομές της αρχιτεκτονικής διάκρισης.

ΟΡΙΣΜΟΣ
«Γοτθική» Αρχιτεκτονική δεν συνεπάγεται την αρχιτεκτονική των ιστορικών Γότθων. Έχει μια μεγαλύτερη εφαρμογή. Ο όρος δημιουργήθηκε ως υποτιμητική περιγραφή.
Άρχισε να χρησιμοποιείται το 1530 από τον Jorjio Vasari για να περιγράψει τον πολιτισμό που θεωρείται αγενής και βάρβαρος. Την εποχή αυτή η Ιταλία είχε βιώσει έναν αιώνα, που στο κλασικό αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο, τα κτήρια αναβίωσαν στην Αναγέννηση και θεωρείτε ως το πεπερασμένο στοιχείο μιας νέας Χρυσής Εποχής της μάθησης και της φινέτσας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο όρος «Γοτθικό» που εφαρμόστηκε, επισήμανε μορφές της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής.

ΥΛΙΚΑ
Μια ακόμα περιφερειακή επιρροή ήταν η διαθεσιμότητα των υλικών. Στην Γαλλία, ο ασβεστόλιθος ήταν άμεσα διαθέσιμος σε πολλές ποιότητες με ευνοϊκή μεταχείριση για γλυπτό διάκοσμο.
Η Αγγλία είχε χοντρό ασβεστόλιθο και κόκκινο ψαμμίτη, καθώς και σκούρο πράσινο μάρμαρο που χρησιμοποιούνται συχνά για αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά. Η διαθεσιμότητα του ξύλου επίσης επηρέασε σημαντικά το ύφος της αρχιτεκτονικής αυτής.




ΤΟ ΟΞΥΚΟΡΥΦΟ ΤΟΞΟ
Το γοτθικό στυλ, όταν εφαρμόζεται σε ένα εκκλησιαστικό κτήριο τονίζει την κατακόρυφη γραμμή και το φως. Αυτή η εμφάνιση αυτή είχε επιτευχθεί με την ανάπτυξη ορισμένων αρχιτεκτονικών στοιχείων, τα οποία παρέχονται από κοινού μια λύση μηχανικής. Τα δομικά μέρη του κτηρίου έπαψαν να αποτελούνται από συμπαγείς τοίχους και έγινε ένας σκελετός από πέτρες, που αποτελούνται από ένα σύμπλεγμα στηλών όπου επισημαίνονται οι θόλοι.
Ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά της γοτθικής αρχιτεκτονικής είναι το οξυκόρυφο τόξο, το οποίο χρησιμοποιείται για την επικάλυψη με θολωτή κατασκευή χώρων ή για να φέρει εγκάρσιους, υπόγειους θαλάμους στο ίδιο ύψος με τους διαγώνιους θόλους.
Ο θόλος Gothic σε αντίθεση με την ημικυκλική καμάρα των ρωμαϊκών κτηρίων μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ορθογώνια στέγη και ακανόνιστου σχήματος σχέδια, όπως τραπεζοειδής. Το άλλο διαρθρωτικό πλεονέκτημα είναι ότι το οξυκόρυφο τόξο ρίχνει το βάρος του σε στύλους σε μια απότομη γωνία. Αυτό επέτρεψε στους αρχιτέκτονες να αυξήσουν το ύψος των θόλων πολύ περισσότερο από την Ρουμανική αρχιτεκτονική. Ενώ στην δομή, η χρήση του οξυκόρυφου τόξου έδωσε μεγαλύτερη ευελιξία στην αρχιτεκτονική μορφή. Επίσης έδωσε στην γοτθική αρχιτεκτονική έναν διαφορετικό οπτικό χαρακτήρα με την κατακόρυφη γραμμή που υποδηλώνει μια φιλοδοξία προς τον ουρανό.
Η γοτθική αρχιτεκτονική του οξυκόρυφου τόξου χρησιμοποιείται σε κάθε θέση όπου ένα θολωτό σχήμα ζητήθηκε.
Gothic ανοίγματα όπως παράθυρα, πόρτες, στοές και αίθουσες τέχνης έχουν οξυκόρυφα τόξα. Σειρές από οξυκόρυφα τόξα πάνω από λεπτούς άξονες αποτελούν μια χαρακτηριστική διακόσμηση των τοίχων. Κόγχες με οξυκόρυφα τόξα τα οποία περιέχουν αγάλματα αποτελούν σημαντικό εξωτερικό χαρακτηριστικό. Το τόξο αυτό βοηθάει να εκπονηθούν τεμνόμενα σχήματα παραθύρων, που αναπτύσσονται στο εσωτερικό των χώρων με διακοσμητικά γοτθικά σχέδια, που αποτελούν την διαρθρωτική στήριξη από τα μεγάλα παράθυρα που είναι χαρακτηριστικό του στυλ.






ΥΨΟΣ
Ακόμα ένα χαρακτηριστικό της γοτθικής αρχιτεκτονικής στις εκκλησίες είναι το ύψος τους. Είναι τόσο ψηλές όσο και σε αναλογία με το πλάτος τους. Ένα τμήμα από το κύριο σώμα μιας γοτθικής εκκλησίας δείχνει συνήθως το κεντρικό κλίτος αρκετά ψηλότερο από το πλάτος.

Η υψηλότερη εσωτερική καμάρα ανήκει στην Μητρόπολη Beauvais που φτάνει τα 48 μέτρα ύψος.
Εξωτερικά, οι πύργοι και τα καμπαναριά είναι χαρακτηριστικά στις γοτθικές εκκλησίες, τόσο στις μεγάλες όσο και στις μικρές. Ο αριθμός και η θέση είναι μια από τις μεγαλύτερες μεταβλητές στη γοτθική αρχιτεκτονική.
Μια άλλη εξέλιξη ήταν η ‘’ιπτάμενη’’ αντηρίδα, που η αψίδα βρίσκεται εξωτερικά από την καμάρα, σε όλη την οροφή του διαδρόμου καθώς και η ενισχυτική προβλήτα που προβάλλεται πέρα από την γραμμή του τοίχου.

Οι προβλήτες ήταν συχνά πάνω από μια πυραμίδα ή ένα άγαλμα, προσθέτοντας βάρος προς τα κάτω και αντιμετώπιζαν έτσι την παθητική ώθηση της καμάρας και την αντηρίδα του τόξου.
Οι εσωτερικοί κίονες της στοάς με τους συνενωμένους άξονες τους, στηρίζονται στα πλευρά της καμάρας και στο αέτωμα καθώς οι κάθετες αντηρίδες προεξέχουν στην δεξιά γωνία του κτηρίου, με αποτέλεσμα να δημιουργείτε ένας σκελετός από πέτρα.

Μέσα από την Gothic περίοδο λόγω της ευελιξίας του οξυκόρυφου τόξου η δομή των παραθύρων αναπτύχθηκε από τα απλά ανοίγματα σε πολύ πλούσια και διακοσμητικά σχέδια γλυπτικής. Τα παράθυρα ήταν πολύ συχνά γεμάτα με βιτρό στο οποίο προστέθηκε η διάσταση του χρώματος στο φως μέσα στο κτήριο, όπως επίσης αποτελούν πλέον ένα εικονιστικό μέσο αλλά και την αφηγηματική τέχνη.

Στα διακοσμητικά σχέδια ενσωματώνονται συνήθως βιβλικές ιστορίες, με έμφαση στις οπτικές, τυπολογικές αλληγορίες μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.